Gruzja przyjęła chrześcijaństwo na początku IV wieku jako drugi kraj na świecie. W ciągu wieków przeżyła wiele prześladowań z powodu wiary – ze strony Persów, Arabów, Turków i na koniec, w XX wieku – komunistów. Dziś, po upadku komunizmu, stara się stanąć na nogi, ale nie jest to łatwe, ponieważ panowanie komunizmu zostawiło swój wielki, negatywny ślad.
W Gruzji Wigilię Bożego Narodzenia uroczyście obchodzi się 7 stycznia. W poszczególnych regionach kraju nazwy i zwyczaje znacznie się od siebie różnią. Funkcjonuje też wiele ogólnokrajowych tradycji, szczególnie surowy post przed Wigilią. W dzień święta kobietom nie wolno pracować.
W licznych regionach Gruzji na Boże Narodzenie przygotowuje się różne potrawy. W Imeretii, Gurii i Megrelii popularne jest danie z indyka (lub kurczaka) w sosie orzechowym (saciwi). W zachodniej Gruzji szczególną uwagę zwraca się na słodycze: miód, orzechy, suszone owoce. O wschodzie słońca gospodynie zaczynają gotować tradycyjną wigilijną kutię z ziaren pszenicy. Piekły też specjalne placki brindżuła z ryżem i serem oraz pierożki z soją, zwane janpoczi lub kada, którymi częstowały kolędników. Tradycja przygotowywania napoju świątecznego cchracwena (dosłownie „dziewięć soków”), który składał się z dziewięciu ziaren: jęczmienia, prosa, pszenicy, fasoli, bobu, dzikiego (czarnego) groszku itp., zachowała się do dziś wśród tureckich Gruzinów, mieszkających w Izmirze. W górach Tuszetii, Chewsuretii, a także w Megrelii istniała tradycja zraszania cichą (uśpioną) wodą. O świcie, gdy cała rodzina spała, najstarsza córka szła nad rzekę. Wrzucała do niej „pęczek szczęścia”, budząc w ten sposób wodę, i zraszała nią dom, by zapewnić zdrowie, obfitość i płodność. Niezbędnym rytuałem kończącym post było zabijanie „wigilijnej świni”. Ten zwyczaj ma swoje uzasadnienie. Świnia zawsze grzebie w ziemi, a to wiąże się z rolnictwem – głównym zajęciem Gruzinów. Ponadto zjada żołędzie, a dąb jest uważany w Gruzji za symbol władzy, siły i płodności.
W dzień przed Bożym Narodzeniem dzieci przynoszą z lasu zielone gałęzie do ozdoby domu, a przed wigilijną wieczerzą umieszczają je w drzwiach, by odepchnęły ducha nieczystego. Przed Wigilią trzeba także spłacić wszystkie długi. Inną tradycją jest zapalanie w oknach świec tuż przed Wigilią. To symbol zaproszenia Chrystusa do domu. W Boże Narodzenie w wielu oknach płoną świecie, dając szczególną atmosferę, także na gruzińskich ulicach.
